به گزارش‌حیات، تیم فوتبال پرسپولیس که با هزینه‌ای چشمگیر وارد فصل بیست و پنجم لیگ برتر شد اکنون میان نارضایتی هواداران و ابهام در تصمیم‌های تاکتیکی دست‌وپا می‌زند. مرور ترکیب‌ها و میزان دقایق بازی بازیکنان، حقیقتی را به تصویر می کشد که فاصله بین بازیکنان محبوب وحید هاشمیان و بیکارهای نیمکت نشین این تیم را مشهود می کند.

بازیکنان ثابت و دایره‌ محدود اعتماد

پرسپولیس در هفته‌های ابتدایی، با ترکیبی تقریباً تکراری به میدان رفته است. بازیکنانی چون پیام نیازمند، حسین ابرقویی، سهیل صحرایی، میلاد محمدی و مرتضی پورعلی‌گنجی بیشترین دقایق حضور در میدان را ثبت کرده‌اند و بخش عمده‌ی بار دفاعی و میانی تیم را به دوش می‌کشند.

این تکرار ترکیب، نشانه‌ای از آن است که وحید هاشمیان هنوز دایره اعتماد خود را گسترش نداده و ترجیح می‌دهد به بازیکنانی تکیه کند که شناخت بیشتری از آن‌ها دارد. در ظاهر، این تصمیم نشانه‌ی احتیاط است اما در عمل تیم را از خلاقیت و تنوع تهی کرده است.

تناقض میان گفتار و رفتار فنی

هاشمیان در نشست‌های خبری، بارها از «اجبار در استفاده از بازیکنان در پست‌های غیرتخصصی» سخن گفته اما نگاهی دقیق‌تر به آرایش تیم نشان می‌دهد که این تصمیم‌ها بیشتر از آن‌که ناشی از کمبود بازیکن باشد، حاصل ترجیحات شخصی است. او خدابنده لو را در حالی وینگر استفاده می کند که مجتبی فخریان را روی نیمکت دارد.

میلاد محمدی در چند بازی پیاپی در پست غیرتخصصی ظاهر شد و فرشاد احمدزاده نیز در نقش مدافع چپ به میدان رفت؛ تصمیم‌هایی که نه تنها کمکی به شکل بازی پرسپولیس نکرد بلکه از قدرت تهاجمی تیم نیز کاست. با این حال در همین شرایط، برخی بازیکنان در پست‌های تخصصی خود تقریباً هیچ فرصتی برای بازی پیدا نکردند.

بیکارها؛ آن‌هایی که فقط نامشان در فهرست است!

یاسین سلمانی، علیرضا عنایت‌زاده، مجتبی فخریان و محمدحسین صادقی تا اینجای فصل کمترین دقایق بازی را در ترکیب پرسپولیس داشته‌اند. آن‌ها که در مقاطع مختلف لیگ گذشته با انگیزه و انرژی زیاد تمرین کردند، حالا تبدیل به بازیکنانی نیمکت‌نشین شده‌اند که حتی در دیدارهای ساده‌تر نیز فرصت حضور پیدا نکرده‌اند. این در حالی است که پرسپولیس در چند بازی اخیر، از نظر شادابی و تنوع تاکتیکی به‌شدت دچار افت شده و سرمربی تیم، همچنان در جستجوی ترکیبی است که بتواند او را از فشار انتقادات بیرون بیاورد.

پرسپولیس در بن‌بست تکرار

پرسپولیس نه از نظر ترکیب بازیکنان، بلکه از نظر تفکر فنی دچار ابهاماتی است که گره کور آن را کسی تا حالا در کادر فنی پیدا نکرده است. چرخش نفرات در تیم به حداقل رسیده، ایده‌های تاکتیکی به کندی شکل می‌گیرند و بازیکنان جوان عملاً از جریان مسابقه حذف شده‌اند.

در چنین فضایی، هرچقدر هم که سرمربی از کمبود بازیکن تخصصی یا اجبار در جابه‌جایی‌ها سخن بگوید، آمار دقایق بازی‌ها چیز دیگری می‌گوید پرسپولیس بیش از آن‌که اسیر کمبود نیرو باشد، درگیر تکرار تصمیم‌هایی است که خودِ سرمربی را در معرض قضاوت قرار داده است.

منبع: مهر